Geçen Ömrün SeranatıYetmişlerin sonu seksenlerin başıydı çocuklar annelerinin ördüğü kazakları giyer diktiği elbiseyi gömlekleri giyerdi tozlu sokaklarda patlak top sektirmenin mutluluğunu duyumsarlardı kirli yüzlerinde sevgi saygı güven candanlık eksik olmazdı gözlerinden bazen bir komşu teyze toplarını kesse de duygularını hisseleriyle örüp hayatın akışını mutlu yaşarlardı gülümseyerek dolgun başaklar gibiydi sevdaları imbiğinden güneşi geçirerek karşılıksız severlerdi tüm canlıları aza kanat eder ellerinde ne varsa paylaşırlardı komşusunu kollar gözetir kardeş bilirlerdi tersten yaşamazlardı masalları.. Vatanını çok sevip yanlış anlaşılanlar da vardı bir de sevdasına küsmeyen Sevdazan’dı O’nlar on yedi yaşlarını hüzünle anımsatan denizlere baktıkça kalplerini acıtan.. Büyüdü o çocukların çoğu şimdi iş sahibi kariyer sahibi oldular ama geldikleri yeri unutmadılar aile kurdular çocuk sahibi oldular vicdanlarını sevgilerini değer yargılarını satmadılar sayısız duygu öbekleriyle seneler bütününde vefaya bayrak oldular şiirler yazdılar yazılar yazdılar eskiye dair vefaya dair sevdaya dair dünlerine teşekkür ederken devrilen her güne inat umutları boyunlarına astılar bir şey vardı ki içlerinde az sevmeyle başlasalar da güne düşleri kavurup yüreği zan’dan soyarak gönül derğahlarını güllerle donatarak bir başından bir sonundan söyleyemediklerini anlattılar dillerinin döndüğü yarım asırlık Türkçe’leriyle aruz değil hece değil serbestçe sanat sağlamalı toplumda geçen ömrün seranatıydı göç eden kuşların kaderi karıncaların telaşıydı yeni kuşakların her birine emanet olan yaşanmışlıkları..! Ferdaca |
Özlüyoruz çünkü o zamanlar çocuktuk. Çocuk olduğumuz kadar mutlu ve mutlu olduğumuz kadar doğru düzgün yaşıyorduk. Evet zorluklar vardı. Her şey şimdiki gibi kolay değildi. Her ne olursa olsun doğruluğun ve yapay olmayan doğal bir hayatın içine olduğumuzu hissetmek insanın ömrünü uzatır gibi yaklaşırdı kalbimize.
Ve şimdi her şey düşlerimizde. Geriye dönemeyeceğimizi bildiğimiz halde Hayallerimize taşıyoruz geçmişi ve o bile mutlu ediyor. Düşünsenize? Ne değerliymiş o yıllar..
Saygılarımla.