EMANETİki şeritli bir yolda giderim hiç kimseye yol vermeden taşar içimdeki derin kuyudan göz yaşım öğretirim sevmeyi ney olup saza yıllar sonrasının penceresinden bakarım hatıralarıma dikenler arasında ,mavi bir çiçeği takarım yakama kabuslarımı uyuturum parmak uçlarımda. Yok kimseye kinim öfkem ne de başka düşüncem ne yarım kalmış bir şiir ne de bir cümlem kalbime emanet hep öznem. Her hikaye yoldur derler ya yaşayana Sözcüklerin peşine takılıp kadere rağmen sarılırım kadere adındaki harflerle aydınlığından kopmayan bir ay gibi durursun göğsümün ortasında gölgemin mahzenine sindikçe kimliğin T’uzak gibidir her gece uçurum olurum gözlerinin içinde yol biter can biter An biter sevmek ne çok edebiyat ne çok şiirdir devrilen cümlelerimde.. Hani diyor ya şiir ’’Gözlerin bir ülke ben yüreğinde bir şehir..’’ İşte o benim işte o Sensin .. hadi uyu bizi sevdiğim gecenin içinde uyanık rüya gibi dilinden omurgama biriksin kelimelerin nefesini ensemde hissedeyim şiirime kelam yüreğime yemin en güzel emanettir bana sevgin..! Ferdaca |
Tebrikler sevgi dolu yürek sesinize şairem....
Şiir yüreğinizden sevgiyle öoüyorum...