Gelsin artık şu babam nerede kaldı söyle.
Yoksa gittiği yerden gelmeyecek mi anne?
Bu ne bitmez hasretti? Yapmıyordu hiç böyle.
Gelip gözyaşlarımı silmeyecek mi anne?

Cennete gitti dedin bana her soruşumda.
Anlam veremiyorum her kafa yoruşumda.
Hâlim aşikâr işte karşında duruşumda.
Nasıl özlediğimi bilmeyecek mi anne?

Her gece aynı rüya baş ucuma geliyor.
Saçımı okşayarak gözlerime gülüyor.
Ama uyanıyorum herşey yarım kalıyor.
Ağlayan şu gözlerim gülmeyecek mi anne?

O kahraman diyorsun kahramanlar ölmezmiş.
Cennet denen o yurda giden geri gelmezmiş.
Vatan denen bir şey var hiç sahipsiz kalmazmış.
İyi ama bu gurbet dolmayacak mı anne?

Haydi biz de gidelim. Biz geldik baba deriz.
Bir daha ne ayrılır ne de hasret çekeriz.
Vuslat ne zaman bize, O’na ne gün gideriz?
Yoksa bizi yanına almayacak mı anne?

Mesut’um işte böyle şehit balası olmak.
Zor elbet gözü yaşlı olup geride kalmak.
Bedeli al bayraktan can ile hisse almak.
Daha büyük bir sevda olmayacak mı anne?

Mesut ALTUNKAYNAK
"Bir şehit çocuğunun yüreğinden..."
Tüm şehitlerimize rahmet, şükran ve saygıyla...