bana ters dünyaya geldim ters
cırcır böceği ağlaması dilimde
baktım sonra karanlıktan ışığa
hep aynı düz yoldan yürüdüm
ayaklarım yere bastı sonra
önüme çizdiğim mavi, düz çizgide yürüdüm


anne olarak açtım gözlerimi
Eylül’ünde Ankara’nın
ne güzdüm ne başlangıcı
sonra aşık oldum güneşe
yeşil gözleri vardı cam göbeği
o bana aşık oldu mu bilmem


önümde kâğıt kalem
çizdim resmini sonra
hayata ters, düz bakan gözlerin
eller eklendi yanına, böğrüne düşmeyen
havaya kalkan eller
kendi yolunu kendisi çizen


anladım sonra bir oyunun içinde
oyun değildir hayat
sert bir yere çarparsan canın yanar
dizin kanar tırmanırken yokuşta
düşebilirsin gözün dalarsa bir yere
kanadın olmadığını anlarsın sonra


canım dediğin can bulur sonra
yüzü kızarmaz yaptıklarından
’anası ağlar o başka’
adımın durmaz baharda kışta
sen anneliğine yeni annelikler eklersin
karanlıktan çıkarırsın bebeleri ışığa..


14. 08. 2022 / Nazik Gülenay