Burada (herkes biraz var)Bu ne elem bu ne derttir Okuyan desin şiir, Ben derim içimin yangını Bu günde annesizim Bugünde yarsız Biliyorum Yarında öyle olacak! Aklımda Babamın üç niyaz duası Bir avuç gözyaşı Bir de feryat bıraktım Budanan güllerinin üstüne Annem de yok ki Dur desin kalemimle yazgıma Yıkılan bir kent acı bir hüzün Ve suskun cümleler ile Sonsuz bir ah bırakıyorum Bir nefes kadar yakın Mavi boncuklu saçlarını kokladığım Solgun çiçek mevsimi kadar uzaklara Susmuyor iç sesim Acılar sızıyor çığlık kesiği yüreğimden Çocukluğumu sallıyorum gün salıncağında Elimde aşkın makası Sebebimsiniz deyip İntikamımı alıyorum saçlarımdan Yanaklarım sel yatağı Kederle kuruluyorum kirpiklerimi Dudaklarımda Ölmeye beni de çağır diyen bir şarkı Yollarına bakıyorum bir meleğin Dün gece düşümde Gidenlerimin düğünü vardı cennette Uykumda olsa da Kaç zaman sonra Sevgi aynasında yüzümün güldüğünü gördüm Ve anladım ki Burada (herkes biraz var) İnsanın yeri sevdiklerinin yanı İçimden dedim ki, Yaşamaksa bu keşmekeşin adı Okuyan şiir desin Ben deyim Gelmeyen ecelin vaveylası #hüzünlükent Kahramanmaraş |
ayık gezmek şaire ne gerek;)
çok hüzün yüklüsün kardeşşş be
bu kadarı ağır bence
haksızlık
saygımla sevgimle