Bungundan bıkkını aşan neyse
Tutukluk yaptığı için boğulmaya adadım
Sonra seviştiler malum
Kelimelerin dergâh-ı sakurasında doğdu
Cep harçlığı isteyen sıkıntı
Boş kavlimi gösterdim ona
Varlığım camiada uç veren sivilce
Kemirgenin dişine göre kurban
Ete çekiliyorsa mutsuzluk
Karındaki konuşma
Hayale meyal sayılmadan
Bir düşünüşte
Gayzer ünvânına fokurdar
Kanatmadan sineği
Kaymıyor yanaktan
Hiçbir yalan mecalsiz gevelenmiyor
Yok oluş sırası alıp beklemek
Gündelik iş lafı mı olur?
Layıkıyla cesaret etseydim
Kenarına giden konuşmanın
İlk köşesi ben olurdum
Biz en iyisi
Mâktulü analım
Tanıklar dinlesin şaplak mağdurunu
Yosunu kuzeyinden büzdürünce
Eğri doğruyu hamam tasıyla yıkayınca
Kimliksiz yamaçlara dağ adlarız
Çok söylemeden az söylemeye
Çok anlamadan az ilişkine
Yakarışımızın motor hacminin
Duaya benzer horultusu
Amin şiirin ruhuna
Amin kara fatmaya
Onları nakleden otobüs biletlerine
Seferihisar’a sefer düzenleyen imaya
Anlarsak körfezleri bu gemi batmaz
Sonra bucaksızlaşır deniz
Perçem kalkmadan bile
Alındaki o parlama koyaklaşır
Akıntıda inanç efillenir
İlişiksiz ve yakışıksız davrandım
Kendime yapabileceğim en iyi şey
Bekliyorum dergâhında bir şiirin
En çirkin karısı olmak
Hakikat sadeleşir yanağından makas alınca
Kalabalığın ortak bir elle
İmzalayıp onayladığı sempati
Hüznümü sessizce alır eşleniğimden
Ötekimin suratına bakarım
O çok sessizdir
O çok narindir
Yalnızlığıma bir söz bulamadım
Ölmeden ölü bir şair olmak istiyorum
Buna ihtiyacım
Tımarkuşu kadar
O da öbek öbek uçuyor bir aralıktan
Evvelce işlenmiş kusuru
Etrafında döndürürsem
Midesi bulanır karanfilin
Cenazeler ömründen kusar meftânın
Olmamış bir oku keskinleştiren
Kör cilalıtaş devrine
Kömürden göz yapalım
Bir maden ocağına benzesin gece
Ağzını yapraklar doldursun
Öksürünce yukarıya derin
Ağaç düşsün ciğerine
Dalların ahengiyle boğulur
Artık düz yürür karanfil