Bana Kalmayı Öğret Öyle Git
Bana düşmeyi öğretmeden
Uçurumum oluyorsun. Yüreğimin umutsuz şiirlere vurmasından korkuyorum... İklim tanımaz Keskin bir rüzgar ardımda Acılardan damıtılmış aşk kırıkları cebimde Dilimden neşter gibi kayan küfürlerle Yürüyorum... Dilim kanıyor elime siliyorum Elim kanıyor yüzüme sürüyorum Kan revan içinde kalbim, Yürüyorum... Her adımda dipsiz bir uçuruma düşerek Hepsinin ucunda narin bir çiçek Tutunmaya korkarak Yürüyorum... Bileyli ustura ağzı gibi aşk Kapanmaz izler bırakıyor düşlerimin etinde Neme gerek bilmiyorum Aşka buladım bir yanımı da, Korkuyorum O bir yanım Her yanım olacak... Yorgun yüzünü kirletiyor Şiirlerim gecenin. Ağrısı nedir bilmiyorum Karanlık caddelerin. Varlığımı ansıyorum birdenbire Çöpleri karıştıran kedileri Ürkütürken Ayak seslerim. Gideceksen bana kalmayı öğret... Barış Çelimli |
Elim kanıyor yüzüme sürüyorum
Kan revan içinde kalbim,
Yürüyorum.......imliyor dil altı ömrün geri kalan kısmını...Kutluyorum..Sevgiyle