Her anımdaHer anımda Uzak bir şehrin hüznü Gözlerim dalgın mavilere bakar Başa çıkamam Hatıralarımdan çıkıp gelen eprimiş duygularımla Serin bir mayıs rüzgârıdır Balkonumdaki en kıymetli ziyaretçim Kadife karanfillerin kokusu karışır Kahvemin kokusuna Üç yanımda adı üç harfliler Sıyırıp atamam içimden Bir başkent akşamının pişmanlığını Ürpertili sözcükler dökülür bazen dilimden Bir sır perdesinde Siyah beyaz da olsa Bir filmin kareleri akmaya başlar Cevap bulamasam da Ben mi anlatamadım Yoksa sen mi anlamadın sorusuna Sen telaşlı kaçışlarımda sığındığım Sevgi sokağı olursun hep İşte o an Yüreğim kelebek kanadı kadar naif Titreyen dudaklarımdan dökülen Ürpermiş sözcüklerimle Bulutuna yağmur olurum Bir başkent akşamının Kendimle konuşma hallerim çoğaldı Şiir yazmayı becerebilseydim Sen benim kalbim, Sen benim soğuk gecelerde sıcak yatağım Sen benim huzur bulduğum Seni kimselere değil de Sağ gözümden sol gözüme emanet ederken bile Burnumun direğini sızlatanımsın derdim Düşünmekte başlamanın yarısıymış ya Uçan sözlerle değil kalıcı kelimelerle Seni beni bizi En çokta başkentin aşk halini yazmaya başlayacağım Ve mutlaka yazmalıyım Bu güne kadar sana duyuramadığım içimin çığlıklarını Yazmalıyım ki Belki karşına çıkarlar bir başkent akşamında Bir şarkının notalarında Ya da bir gazetenin şiir köşesinde #hüzünlükent |