Böylesi Daha İyi
Bütün umutları birden silen karanlık
bulaşıyor ellerime buzlu camlardan kopkoyu bir karanlık ellerim gözlerim simsiyaha bulaşık sabahlar dar geliyor adımlarıma nerde gözlerin ıhlamurgillerde sakladığın yüzün, yüreğin ve ölmemiş bayramlarım, bir zamanlar olduğum çocukluk yok olmanın suskunluğu artık duyulmasa kör sağır boşlukta kalsa rüzgâr uzaklara kaçsa soluklar olmasa ağzımda susamışlık ben bir yalnıza göz kırpsam pembe çizgiler çekilmiş saç örgüme gömülse gözyaşlarım uzun bir gecede beyazlaşsa saçlarım kış vakti bir üşüme gelse durmadan kar yağsa durmadan yağsa taşı uyandırsam güneşin kalıntısıyla korkmasam ölümden artık. FATMA LEYLȂ DENİZ |