Görüş alanımdahaberdar değildim inan kelebek avcılarından özgür uçarlar sanırdım çiçekten çiçeğe o kadardı görüş alanım bir kaç manzara, gözlem hayal edemezdim nasıl kıstırılır kanatları daracık hücrelere özgürlüğe ererdi aklım sonra adalete düşler nasıl yakalanır bilmezdim nasıl kıyılır hayallere öğrendim yarım bırakıldığını uçuşların daha yeni gülümserken hayata yeni açmış gözlerini bebek bakışların iki kolun yana düşmesi nasıldır duymazdım doğal bir yolu vardı gidişlerin sevgi gözetirdi geleni yakalanmış görünce kelebekleri yürüyüşüm değişti oturuşum, bakışım huzuru kaçan çiçekler gibi ellerimi gökyüzüne açtım bir gören vardı elbette yolunda gitmeyen şeyleri bir düzene koyan kanatlarıma mı sarılsaydım? 20. 04. 2019 / Nazik Gülünay |
ders ve vefa vardı,
sevgi ve özlem vardı,
çok acıklı ve akıcı, anlamlıydı,kutluyorum Üstadem
Dua ve selamlarımla.