UNUTMAM
UNUTMAM
Kalkarım elbette kalkarım ama, Düşerken ittiğin ânı unutmam. Öz sermayen gibi ateşe atıp, Tek kibrit yaktığın cânı unutmam. Bir de üzerine dönüp arkanı, Gidişin vardıya hazan zamanı. Halini hoş görüp nahoş bir tanı, Koyduğun sesteki tonu unutmam. Her mevsim özümde kar göründüğü, Solumun bakana nar göründüğü, Koskoca dünyanın dar göründüğü, Ömrüme eş değer günü unutmam. Unuturum dünü, evvelki günü. Nereden geldiğim, gittiğim yönü. Yok olsa yılların arkası önü. Herşeyi unutur, seni unutmam. Mesut’um filmime gitmişim gibi. Nefessiz bir seyir etmişim gibi. Son sahne tükenmiş, bitmişim gibi. Ben işte o hazin sonu unutmam. Mesut ALTUNKAYNAK |