YOKLUĞUN....
Sırdaşım,
Yokluğunda saran bedenimi, Ve inisiyatifimi kullanarak, Koynuma aldığım yegane düş/künlük… /Yalnızlığım/… Olmadığın her durak zindanım, Nefesinden yoksun geçen her lahza, Azılı celladım… Sensiz akan damla yaş değil, Ruhumdan damlayan kandır… Ve öldürür bu dert beni; /Yarsızlığım/… Bir otogar yalnızlığına hapsettin beni… Sen miydin giden, Kasırgalara salıp ruhumu? Benliğim miydi peşinden sürüklenen?... Ki dilinin nemi hala dudaklarımda; Parmaklarının sıcaklığı tenimde asılı kaldı… Öldürmez de bu hal beni, Süründürür dilden dile… /Arsızlığım/… Çiseliyorsa Ankara’ya üzgün bir yağmur; Bil ki gidişinedir… Ve bıraktığın bu his, Benim en kadim, En vefalı yarenimdir… /Sensizliğim/… (24/08/2008-ANKARA) (A-Y) |