KOPARILMIŞ DUYGULAR...
Vesikalanırken fahişe kalbim,
İki alem arasında eş/ik/siz kaldım.... Sırdım, Çözülmesi imkansız bir muammaydı bakışlarım... Sıradandım, Dokunabileceğin kadar basit belki, Ancak; Hükmedemeyeceğin, Ve elde edemeyeceğin kadar zor olandım... İnce bir sızıydım, Hayatın müşkülpesent çizgisinde... Boyandı tenimin huzur veren yeşili, Sonbaharlara inat, Titrek, Solgun, Anlamsız bir somon sarısıyla... Ve sızdım... Gözlerinin şafağında, Buruk bir süryani şarabı eşliğinde... Sev/iş/meler yetmiyor artık, Yüreğim bunca koparılmış duyguya gebeyken... Terinin kekremsi tadı hala dudaklarımdayken, Vazgeç/em/iyorum sevgili! Gece karası, İmkansız kirpiklerinden... Şimdi... Uyumak istiyorum sesizliğe, Kimbilir uyanırım belki; Sonsuzluğa... (İSTANBUL) (A-Y) |