Gecenin saçları çözüldükçe dağılıyor karanlıklar turuncu alarm çalıyor İstanbul’da saflığın temizliğin eli uzanıyor doğaya düğmelerini çöze çöze ilerliyor kar çırılçıplak giriyor toprağın koynuna geriye bakışın geride tuttuğu mutluluk oluyor kardelenler..
Ve kış seslerini yıkıyor bir kadın kalbinin gün’eşiyle düşlerini sel basıyor terden kulaç atmaya çalıştıkça kuralsız sevgiye kuş uçuyor dudağından tatlı bir yokuşu sakınıyor kanadından nedensiz sevinç gülümseyen korku oluyor hissettiği aşkın vefa tonlarına gizlenen. Oysa nasıl da beyazdı sabahlar içinden geçen körün eli beyazlayana kadar sevi avundukça sevisizliğin kucağında çoktandır ünlemdi sorulara boynuna asılı soru işaretiyken yanıtlar..!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Toprakça Duygular şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Toprakça Duygular şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.