On sekiz saat boyunca sular kesilmeli ki
suyun kıymetini anlatsın bize
her gün musluktan bolca akıtıp
çarpınca yüze
sıradan bir şeymiş gibi davranıyoruz

sular kesilmese bilmeyeceğiz
susuzluğun ne ağır bir dert olduğunu
mahrum kalınca öğreniyoruz
sahip olduğumuz alelade görünen
tüm şeylerin asıl değerini

dünya üzerinde susuzluk çekenleri
belgesel filmi zannetmeyin hepsi gerçek
bombalardan kaçan çocukları
film senaryosu sanmayın
dünyamız nelere şahit ve dahi kim bilir neler görecek

dünyayı hep birlikte kirletiyoruz
plastikten adalar oluşuyor bazı ülkelerin kıyılarında
buna bir dur demek mümkün değil mi
tek tek toplayanlar deniz kıyılarından sahillerden çöpleri
başkası gelir bırakıp gider çöpünü boşa gider bunca yaptıkları ettikleri

dünya dayanıyor hâlâ bunca eziyete
geçmiş zamanlara bakın tarihe göz atın neler olmuş
gökten çamur bile yağmış da insan denen mahluk yine kudurmuş
canı sıkılınca harp çıkarmış ülke fethedeyim demiş
burası benim giremezsiniz diyerek sınırlar belirlemiş

bir gün hepsi bitecek tüm kalbimle inanıyorum
dünyaya barış egemen olacak
silahlar çiçeğe dönüşecek
çocuklar korkmayacak
sınırlar olmayacak

çocuklara kıyanların acıma hisleri dumura mı uğramış
annesi oyuncak ayısını arıyor evladının
yavrucak gözyaşlarına boğuluyor
tarih tekerrürden mi ibaret insana huzur mu batıyor
bahar çiçekleri yerine ülkeler kan kokuyor

hiçbir şey yapamasa da sokaklara dökülenler
savaşı lanetleyenler son verilsin diyenler
bütün dünya kardeştir bilseler
kimin canı yansa tek yürek olsalar
ben sen o demeseler

dünyadaki tüm insanlar aynı çamurdan
dini dili ırkı rengi farklı olabilir ne çıkar bundan
insanın asaleti merhameti ile ölçülse
soyluluk davası güdenler
fark olmadığını bilse

neler geçmedi ki şu zavallı dünya üzerinden
kimler yakıp yıkmadı ki yurtları yuvaları
aşağı kalır yanı yoktu depremden
bunlar da geçecek şu an ağlayan masum yavrular
yakın gelecek zamanda " uf oldu ama acımadı ki !.. "
diyecekler



Gülhan Çeliktaş