LÂL EDEN GÖZLER
I.
Gözlerini devirip üstüme yıkma, güzel! Bengi sular kuruyor, gönlümün dili sukût Uzletin kucağında kaybolmaktadır, ezel Nedir bu gözlerinden sızan isyankâr buut? Giderken gözlerinde saklanan melûl bakış İçimde bir çiçeği soldurdu, kurşun gibi Onulmaz bir yaram var: Canhırâş eylül bakış Beni lâl eden gözler, hüzne doluşun gibi Yapraklar sararıyor, mevsimlerden sonbahar Sızlayan bir vâveylâ yükseliyor semâya Bulutlar sahiplenir böylesi bir hüznü, Yar! Dinmeyen yağmurlarla çok uzağım hümâya II. Gözlerini çevirip gönlüme akma, güzel! Büklüm büklüm bakışın doluyor bahar gibi Sineme dokunuyor; bir ılık, ölümsüz el Canıma can katıyor, yangınlarda har gibi Gönül vehme düşüyor, bir vakit kalsa uzak Pürtelâş bir sıkıntı zaptediyor etrafı Çaresiz kalıyorum, ne yana baksam tuzak Zamansız, arıyorum bakışında ârâfı Demlendikçe geceler hüznün en kuytusunda Süzülüyor içime, yalnızlığın türküsü Uzak düşüncelerin yersiz kuruntusunda Gözlerine hapsolmuş ayrılığın öyküsü Önder KURT |
İçimde bir çiçeği soldurdu, kurşun gibi
Onulmaz bir yaram var: Canhırâş eylül bakış
Beni lâl eden gözler, hüzne doluşun gibi
Çok güzel bir şiir.
az rastlanır etkileyicilikte.
kutlarım
sağlıcakla kal.