ÇOK GÜZEL BELDE
Elif Elif
Gök kubbenin sathına uzanır minâreler, Arşa uzandı başın şehri fetheden nefer! Kutlu bir alâmettir kılıcında hâreler Bir müjde olup düştü kente bu seyr-ü sefer Kevser şarabın banıp süngüsün ol mübarek “Beldetûn Tayyibetûn” içün oldu muzaffer Ol serencâmı bilen nice ulular gerek Ki tarihe düşsünler bu orduyu Gazanfer Sîn; aşkın görüldüğü menzildir. Batmayan güneşimsin, kurumayan gözyaşım Demlenirken akşamlar karanlığa düşersin Resûl’ün gösterdiği yegâne mihenk taşım Aklımın gülzârına gülgûn bahar döşersin Tı ; aşkın bulunduğu haldir. Firkâtin yaktı beni şimdi erdi visâle Sensiz kılınan mekân ebedîyyen Â’râf’tı Uğruna ölsem dahi gerek kalmaz misâle Cennet an be an sana yakın olan taraftı Nûn; aşkın şahlandığı meydandır. “Fâtih olmak” dediler, “Leylâ’dan geçmek” dedim Mârifet bencileyin evvel olmaktı Mecnûn Sensiz yaşamak, bengi! “Ölümü seçmek” dedim Hakikât; sende âşık ölümden bile memnûn Be ; aşkın bambaşka bir şeklidir. Şimdi geldim kapına dilersen al içeri Sana yabancı değil kullandığım alfabe Leylâ a’nsız sapladı kalbimdeki hançeri Öyle bir haldeyim ki ne yöne dönsem Kâbe Lâm; aşka meftûn beldedir. Semâda genişledi nûrânî bir şehrayin Sekiz yüz elli yedi! Lisâna geldi kelâm! Yaradan’a durmadan şükreden mütedeyyin! Merhaba ey en güzel! Şimdi sanadır selâm Önder Kurt NOT: İBB Gençlik Meclisi’nin İstanbul’un 2010 Avrupa Kültür Başkenti olması vesilesiyle "Senin İstanbul’un" teması çerçevesinde 7 kategoride düzenlediği yarışmanın şiir kategorisi bölümünde 1.lik ödülüne layık görülmüştür. |
tebriklerim saygılarımla...