Var oldukça iki
pembe defterlerde açarmış aşk şiirleri.
Dökülse de kalbe kırık bir lambanın isi.
Altını çizseniz de alıp götüren vazgeçenleri
Mutluluğun çeşmesinden
yeniden akarmış inanmanın sesi.
esen yelde ararken merdiveni.


Varsın olmasın soframda hiç bir şey diyerek
duygularımla ağırlıyorum bugün yine Seni
Pembe bir gülün harcını ödüyorum
acının vergisini ödeyerek.
Mahmur bakan gözlerim kırılsa da vebadan
diz dize oturmayı seçiyorum gölgene sarılarak.
Yüreğimin sert kayalarına değiyor ışığın
El ele tutuşuyor gizlenen iki yürek.
İkiz doğuruyor sevdamız aydınlanarak.


Üç destanlık bir ateş yakıyorum
Geleceğin günleri uzanıyor önümde
adın adımda koşuyorum anılarıma.
Hayalimin atlısı öyle bir toz kaldırıyor ki
Görmez oluyorum dünyayı .
İçimde ikinci bir insanın saadeti yalvarıyor şiire
upuzun bekleyişlerin seccadesinde
adı yarına mahkum bir şaire..


Alın yazımızın çatlayan kuraklığında
Nisan yağmurlarıyla sevişip
en ücra köşelere akıtıyorum özlemlerimi
İçime işliyor inatla yeşeren umutlar
Aynı yollarda yürüyorum
defalarca adını sayıklayarak.
Üşümüş bir kayada ellerini düşlüyor ellerim.
Gözlerimin ortasında, gözlerinin ortası öylece kalıyorum.
Kurşun sıksalar geçmez aramızdan biliyorum.
Yüzyıllık bir gülümseme ile
dudaklarının tuzu değiyor hatıralarıma.


Yağmurun saydam dakikaları titrettiği geceden
gamlı bir ağ sallıyorum
okyanus gözlerine çarpan denize.
Menekşe gölgelerinde tenin vuruyor kıyılarıma.
Usunu sıyır hadi bize gidelim diyorum
gerinerek uyanıyor yankı sesinin yangın yerinde.
Uçuk bir gözyaşı damlıyor yalnızlığıma.
Avuçlarımın yerine kanıyor gözlerim.
Yaralı bir çiçek susuyor aşılmazın duvarında..!


Ferdaca