MANİFESTO
MANİFESTO
KÜRŞAD Ruhunu tanrı dağın’da en görkemli kayanın. Gölgesine ektikten. Ve böylece bozkırın çıkmazına yol olup ta. Yıldızları gökyüzüne yerleştirdikten sonra. Atlayıp atının terkisine. Çık gel , Kürşad çık gel... Mete’nin ,Bilge Kağan’la Atilla’nın , Alparslan’la. Aynı milletin efendileri olduğunu savunan. Ve bu ölümsüz milleti her yıkılışta. Yeni bir Ergenekon’dan var ederek. Dünyanın karşısına çıkartan. Kızıl elma fedailerinin yanına. Kürşad biliyorsun, dünyamın görünen tarihine göre sen. Öldün – öldün ölmesine lakin bilmezler-. Damarlarında akan kan. Son damlasına kadar bu millet için feda olmuştur. Senin özgürlük uğruna şahadetin. Şu mavi gök altında. İsmin hakkına. Milyonlarca Kürşad yer etti. Bunu niye söylüyorum. Türklüğün bozkırın ve bozkurtluğun. Herkes için kızıl elma olduğunu görenlere. Bir kez daha hatırlatmak için. En yüce değerin adalet. En büyük ülkünün kızıl elma Bak Kürşad sende bozkır. Bende Anadolu olan her ne varsa. İncelik demeden. Ve korkmadan bedenlerimizde yol buldurarak. Aynı şeytanın başına yığılıp. Aynı rüzgarla doldurabiliriz yelelerimizi, Bozkırın bütün bozkurtları gibi... |