Unutsambir kilo domates alamayan kadını ve ölü seni düşünmekten kurtulsam yine camı buğulandırıp kız resimleri yapsam parmağımla sonra dönüp dışarıya baksam biraz yoldan geçenlere, parkta oturanlara derin nefes alıyorum çık git diye içimden önce kiminle yaşamışsan oraya git kimi seveceksen sev, kime üzüleceksen üzül gözlerimin önünden sil çocuksu bakışını git köprümden ileriye, gönlünce değiş kaşlarını çat, geniş alnını kırıştır yarım kilo domates alabilir miyim diyen kadını unutsam ben de, bir rahat gezsem, uyusam üzülüp durmasam bu hayatın düzensizliğine sarayları es geçip baksam gecekondulara içim daha da kararır bilirim çıplak ayak çocukları gördükçe büyük pencereler ararım küçültülen insanlığa.. 05. 11. 2021 / Nazik Gülünay |