Benim soğuk şehirlerim vardı Karina
Güvercinler taş binalarda suya eğilirdi
Ekspreslerin,
Ve doğu rüzgarlarının arasında bıraktığım
Dualar gibi gelirdin aklıma.

Bir bilet kesiği vardı bileklerimde
Ardımdan “gitme” deyişinin izahını
Pembe şiirleri okuduğumda anladım
Sen Fırat ve Dicle arasındaki
Bin yıllık aşktın Karina

Kurumuş yaralarına rastladım
Yeniden büyüyen ağaçların hızına
Dili açılmamış bir çocuk vardı kundakta
Anneliğini boyayan
Üşüdüğün nihana uzanan elleriyle

Duydum karina, kuzey şehirlerinde sesini
Ve ismini yazdım her bir şiirimde, ıssız
Okusan, içimdeki dünya kıtalara ayrılırdı, korktum
Okuma diye gözlerine imgeler milledim
Yüzdüm derini
Kalbimin kitabına serdim

Bizim soğuk şehirlerimiz vardı karina
Kompartımanlarda yıldızları sayardık
Gittim
Bir sabah meleği gibi uğurladın beni
Hasretinden öptüm, ayrılığından
Hüznünü boyayıp göğsüme dua gibi
Vazgeçtim varlığından.


Ahmet Serdar OĞUZ / TOKAT