Bu acılar dünden
Vedabaz bir hüzne kursamda
saatleri (umudum var) demiştim!.. Umudumun öldüğü günde Bu acılarım dünden Hüznün devrim yapmış hâliyle Ah çocuk kalabilseydim Bu gece tüm kahırları yüklerken ömür terazime Mutluluğun peşinde bedel ödeyerek büyüdüm Sustu tüm yıldızlar sonra gece Sustu ninniler annem misali Dilimde hüzzam şarkılar Uçmasın kuşlar Özgürlüğün adı zulüm Özgürlüğün adı ölüm Gün şafağa değmeden Söndürün ne olur güneşi Saçlarımdan anne eli çekilmiş kızılca kıyamet Tüm hayallerimin cellâdı arka mahalle Üzgünlüğümle bezginliğim boy ölçüşüyorken Kalbimde eski yâr’dan kalma ağrı Daha da acıyor iken ömrüm Boyu uzar mı? sevginin Çocuk gözlerim coştukça coşan nehir Oysa bulutlar kadar ağlamaklıyım Islanıyorum yağan her damla yaşla Üşüyünce, karanlığı değil de aydınlığı üstüme örtenim olsaydı Küfür nedir bilmeyen dudaklarımdan düşmeyen piç yavrusu! Tomurcuk mevsimi göğüslerimden ak süt sağdım kara gecelere büyütemediğim çocukluğumu emzirmek var ya... Keşke sen çocuksun diyenim olsaydı Velhasıl; öyle yorgun, Öyle durgunum ki... Kaybolan uykumun yamacından Yastığımda saç İçimde düş kırıklıkları ile uyanıyorum Kolay değil bu kadar Tanrı tanımaz olmak Puşt sıfatlı insanlar ile dolu bir dünya olmuşsa yaşamak Sizin olsun kahpe yatağı hayat Şimdi salasını kendim okuyacağım ölüm sessizliği yaşattığım gençliğime! Yüreğimde öyle yangınlar biriktirdim ki neden hesap sorulsun Yasım var ruhum da... Öyle ya!.. Mezarda ki ile hayatta ki arasında ne fark var ki?.. Sesimi duyanım yok ise bu sağırlık dünden #hüzünlükent |