Kış eczası
Ölüm, karındaşım, serpilmiş kof kemiğim
Biri gelse seslense şimdi Arkama yalandan saklanır Fotoğraflarda, caddelerde En çok da Bir arabanın çarpma açısında Azledilmiş ve bağışlanmış hayatıma O değilse kalbime en son saklanır Saatimi konuşmalara Gösterir oldum Her toprak mezarım Her insan acım Sivri kalemlerle uslu kelimeler konuşuyorum Ben de isterdim öğretmenime Bilmediğimi bilerek anlatmayı Şeytan meğer aklıma saklanmış Fısıldıyorum devlet binalarına Bu sahi volkandan gelişmiş dünya mı? Pes sesi baritonu omzundan öpüyor Bir yalan havzasında değerli gömüyüm Şimdi sevişsek seninle Bir ağaç erkence dallarını uyandırır Sahte hepsi sahte bu korkuların Uyanmak biraz da tembel işi Ölüler gözümde bir bir canlanır Fazla sarılıyoruz sanki nefesimle Verdiğim zehiri birbirinden ayırır Kartalları ve atları eskiteli çok oldu İlkokul defterim, lacivert pardesüm Anne menekşem, deliliğim, cümle duam Ortaki sahtekar benim O hazin görüşmemde Seni sevmiyorum sevmeden geçemiyor Biri bakıyor bana son sarılışta gözü Vallahi bırakmam Baba olmak kolay değil Bir celep arıyorum meşguliyetime Kopan anlarım, mühim yaram Benden çok bıkmış yatağım Çok bilmiş eczası Çok atan kalbim Çok bakma bana Tefrikalar halinde basılıyor yanlışlarım Çekiyorum kendime aşkları Yaralı sonra sahibine borçlu ve her an gidecek gibi olanları sevgi dediğin bir karlı görüntü kim sevmiş kim sevmemiş ayırt edemiyorum ruhuma iyi gelecek kışı" |