sessizliğinin sesi bendekidışarının gürültüsünü dışarda bırakıp doruğu ağaçlı bir tepeye tırmanış bendeki bulamasam da seninle salıncak kuracağımız ağacı soluk almak o havada senin oturduğun sokağın alnacında yıldızsız gecelere yıldız olmak pır pır yanıp sönmek en karanlık gecede hissetmek ellerini elimde gözlerimi açtığımda her sabah sana dönmek varlığının nefesini duyarak yok ederek yokluğunu, sen yoksulluğumu sen güneşi doğurmak pencereme dua etmek sonra hep canlı kalsın diye yüzün gözlerin hep umutla gülsün bir gün çık karşıma ve söyle yalnız beni sevdiğini umutsuz umut işte Tanrı’dan istediğim bir gün balkonumda çay içmek seninle kırk yıllık dostluğun, aşkın elinden birbirimize ilk baktığımız bakışla sessizliğinin sesi bendeki merdiven çıkışını duyamamak kapımda eski bayramlardaki gibi bayram üstüne bayram yapamamak gözlerin elimde gülünce.. 17. 08. 2021 / Nazik Gülünay |