Ninnisiz uyumuşuz biz
Dönüşümlü sallamış beşiğimi ağabeyimle ablam
Büyümüşüz birden
Şımarmaya zaman bulamadan
Üstümüzden kayan yorgan kimsenin dikkatini çekmemiş
Ağlamak, anasını kaybeden komşu çocuğunun hakkıymış
İstemek, en küçüğümüzün
O da biraz.

Konuşmadan, susmayı öğrenmişiz
Emeklemeden yürümeyi
Ve koşmayı sokak köpeklerine borçlanmışız
Kimsenin bize borcu yokmuş ama
Doğmak sıradan bir eylem doğurmak gibi
Büyümek doğanın kanunu
Okuyup, çalışmak görevimiz
Sormamak terbiyemiz olmuş

Yine de terbiyemizi bozmuşuz olmadık yerlerde lafa atılıp
Büyüdüğümüz için suçlanmışız
Doğanın kanunları hep büyüklerin yanında olmuş
Evlatlığın kanunu gardiyanımız
Koşulsuz itaatimizin ödülü yoksa da
İtaatsizliğimizin cezası varmış
Yediğimiz dayakla temizlenen vicdanımız
Mışıl mışıl uykuya dalarmış kardeş kucağında


Kardeşleri olmalıymış insanın o yıllarda
İşten gözünü açamayan annenin mecburi yokluğunu telafi etmeye
Sırlarını paylaşmaya, tesellilerini duymaya
Allah korkusu gibi içine işleyen baba korkusuna duvar olmaya
Top oynamaya, gazoz kapağı toplamaya
Varlığının somutluğunu ispatlamaya


Kardeşleri olmalıymış insanın
Duvarlarımıza süslü aynalar asmadığımız o yıllarda
Gözlerinde kendimizi görüp, çekidüzen vereceğimiz üstümüze başımıza
Ve kırılmayan bir ayna gibi taşıdığımız
Kalbimizde.