yeminsesi bir yaz günü koyu kuytu ormanın en gölgelik yerinden çalıntı yaprak hışırtısı sözü baş ucumda en sevdiğim romanın en doğduğum yerinden alıntı varak yaldızlısı -I- adam anlatırken hayatını daha başından diyor ki; "... işte o gün o’nu da bıraktım. taşlarımı da." ..... heyy bakışı katar katar hatırat sıra dağlar kadar meskûn yâr! sana hem kavi hem kallavi sana hiç edilmemiş bileyli yemin kimsenin aklına serilmemiş renk renk iplik iplik el yapımı bir ahdım bir de senin için gizli bahçemde ekilmiş günden güne boy atan tozpembe bir bahtım var! gayrı ruh tenden alır da başını gider mi bilmem ten hâlâ böyle misk kokar mı -sana varana dek billahi silmem!- tut ki herşey yerli yerinde sen orada durur musun kurumamışsan kalır mı sesinde o kuytuluk o billur huzur sözün hâlâ anamın iki şefkatli eli iki şeftali ağacı -ki artık ham değil bal- ki biri neredeyse ötekisi onun tam dibi ayrılık yok gayrılık yok bitmiş gitmiş sanrı falan tanrı tamam demiş bundan ötesi yalan! ah bilmem ki alır mı kırılsa da aşkın kolu içinde kalır mı şu çaresizliğimin yen’i yepyeni pırıl pırıl ve saf bir gün doğar mı dağlarının ardında sâf sâf -doğar zira doğuncaya kadar ölmem!- ..... -II- kadın anlatırken hayatını vaha içinden diyor ki; "... işte bir gün o’nu da bırakacağım yaşlarımı da." JD |
şaire bin tebrik bin sevgi benden.