Çöl Çocuğu / Kartopu / Aşk
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

şimdi senin de nefesin boş değiyordur şarkılara
zor gelir bilirim ilk zamanlarda
ya daha bir sokulursun kedilerine
ya yeni giysiler iliklersin koynuna
gölgenle dahi geçinemez
aynalarla bile çatışırsın
zordur alışmak
"şehrin tüm köprüleri yıkılmış
ve sen karşı kıyıda kalmışsındır"

her ahizeye gittiğinde elin
ürker içindeki ceylanlar
tetiğe basamazsın
bardaklar kırılır dudaklarında
hatırladıkça hatır bırakmazsın
kaynama noktasını çoktan aşmıştır için
lâkin gurur çelikten serttir
buz olur akmazsın

okul günlerin gelir aklına
çocuklaşırsın
öğretmenin başını okşar
arkadaşlarınla koşar oynar şakalaşırsın
lâkin bu hayattır
bırakmaz yakanı
zoraki büyütür seni
büyülenirsin birine
büyüdükçe akıllanacağını sanarsın
oysa
"hayattan aldığın tüm derslerden üst üste bütünlemeye kalırsın!"

g i d e r e k alışkanlık yaratır
keşkeler denizinde boğulmak
"aşk" "ayrılık" "unutmak"
üç direkli sırnaşık bir gemidir artık
küçük bir çocuk gibi avuçlarına sımsıkı yapışan
artık istesen de terk edemeyeceğin
senin bakımına muhtaç

belki şiire sarılırsın sen de
harflerin sihrine inanıp
cümlelerden kement yaparak
iç acılarını tam susturamasa da
biraz kırpar umarak
bu "şehirdeki tüm otobüslerin senin beklediğin duraktan geçme ihtimali kadar olsa da"
yine de işe yarar
ki bir zamandan sonra sadece "aşkla döner dünya"

hani; çölde yaşayan bir çocuğun bile rüyâsıdır kartopu oynamak!..


ToprağınSesi
.