Çingene pembesi kofti bir araba
sağa çekmiş yaşamı.
Tutunmuş yanlışa düştüğü kavşağa
Eski İstanbul yansıyor
kırık dökük camına.
Gün çalıyor gençlikten anılar.
Veriyor gül taşıyan çocuklara
sanatın dördüncü vitesini.
Gibisi fazla gölgeler hepsi
fotoğraflarda şimdi..

Adına zaman denen kabadayı
kuşkuyla bakıyor gelen kuşağa.
Arayışlar biriktiriyor günün terkisinde.
Gülerken yakalanıyor rüzğâra.
Yosun rengi kederli havayı
mırıldanarak dağıtacak duvar saati.
Geri alıp yaşama ayarını
eskilerden yıldızlar yapacak birazdan..

İklimi sert.
İnsanları mertti
Karanfil Sokağı’nın.
Ayazları yaman.
Sevdaları destan olan.
Yoksul damlarında yaşanırdı
unutulmaz aşklar.
Mavinin külhani tonlarından akardı
mazinin iltihabı duvarlardan.
Burnun direğini sızlatırdı anılar.
Mutluluğun yüzü acıydı ama
’’Olsun’lar’’ vardı kadere inat
Gülümseyen kalpler durağında..
’’Çiçektendi aklı kalbimin ’’şarkısı söylenirdi
Arnavut kaldırımlı taş sokaklarda.
Doğrular uğruna
elin tersiyle itilenler vardı.
Geçerken bir kaç sözcük
günlerin içinden.
Kala kala bir şakı kaldı
yaz manzaralı acıyı bakışlarda gizleyen..

Ne oldu da değişti o yollar
Gösterir oldu ters yolu tabelalar.
Yetersiz kaldı akıl, ahlak ve vicdan.
Hayal dünyalarında
sınırlı kaldı çocuklar.
Ağaçların arasında gezinirken
ceza evlerine girdi boncuklu kuşlar.
Kurumayan gözler şaşırmayan zihinler
yaşamı karşıladılar.
Yağan karın altında
neden sadece beyazlığı gördü bakışlar.
En ufak yangınlarda bile
köze dumana boğuldu yürekler.
Vakti mi kalmadı kimsenin
durup ince şeyleri anlamaya.
Gizlice eskirken her şey
biz mi çok yorulduk acaba..

Binmeli şimdi bu arabaya
Değmeden hayata
Akıtmalı zamanı geri
Açmalı radyonun sesini doyasıya.
Çalmalı ’’ Melahat abla’’
Gülümsemeli en afilisinden ’’Eşref Abi’’
’’Ne ruhun esrarı
Ne aşkın kudreti
Herkes öder gün gelir
Payına düşeni..’’

Göçmek bazen
yeni bir yerde doğmak
ya da ölmek için miydi..
Yoksa; geçmişin getirdiği
rahat bir solukla
güven duygusu ve tatlı huzurla
sıcacık kucaklaşmak mıydı..
Velhasıl sonbaharımızda;
gönül ağacımıza
can suyu verip yeşerten
anılarımıza da eyvallah..!



Ferdaca