Körkütük bir gece yarısında.
Beyazlatmışsın rakını
bitmez yalnızlığında.
Meze etmişsin günü
sarhoşluğuna.
Ciğerlerinin duman altı odasında
yakmışsın özlemi parmak uçlarında.

Apaçık bir mazeretin ortasında.
Çekmişsin resti
muhabbet alemine.
Eksildikçe çoğalmışsın
Acı acıyı
rakı sancıyı bastırdıkça.
Güzel olmuş kafan.
Binip şeytan uçurtmasına
Gün’eşi kilitlemişsin
gökkuşağına.
Sağır bir boşluktan
başlamışsın geriye doğru saymaya.
Gözlerine sarışınlık getirmiş
akşamlar.
Örterek sayısız pencereleri
kapatmışsın perdelerini.
Belirsizlik kurallarının
cümle ortasında..

Belli ki bu ayrılık sende misafirdi
ayılıncaya kadar.
Cem olup gönlünün terazisi
bozuluncaya kadar.
Şimdi arıyorum yüzümü
derin parantezin içinde.
Aşkın en sıcak mevsimi
şaşırmadan döndükçe hala içimde..!



Ferdaca