HüzünlükentMeskun mahaller’de ağıtlar savuruyor yalnızlığım. "Sığmıyorsun sığdıramıyorum"İçimin duvarları dar geliyor kalbime _______-_______-_______-_______ Ve... sesini duydum ilk defa yıllar sonra Sesinde kırıldı yine sesimin telleri. Vuruldum, yaralandım o günden beri andım ismini, isminle yaşadım her sabahın ilk ışıklarında uyandım aradı gözlerim seni. Nefes almak istedim olmadı gülüm Yutkunamadım. Afalladım... İçimde bir şeyler yıkıldı, işte o an tam da şuracıkta doğrulamadım Bilemedim kalbim miydi? Ben miydim? Yoksa aynı adı paylaştığımız, hüzünlükent miydi yıkılan bilemedim İçimi sızlattın onca zaman sonra Sesinin tınısında aklıma gelişinle Bi`bilseydin kalbimin seni nasıl sevdiğini Saçından sakalına aşk beslediğimi Bi`bilseydin. Hislerim ağlarken ayaklarım yine peşine düşüyor. Gidişinde umutlarım gidişinde gözyaşım saklıydı Ansızın yıkılmıştı hayallerim inancım küsmüştü Yüzümden tebessüm silinmiş Aşk kirpiklerimden uzaklara düşmüştü Hiç durulmadı bulanık gökyüzüm. Sarısında acılarımı saklayıp Kırmızısında umutlarım büyüsün diye Karanfiller ektim içimin enkazına İzi sürülmez adımlardı giderken arkanda bıraktığın Zor olsa da inandım Mavi masalların yalancı olduğuna Ellerimde hayal artıkları Sesin uğultulu bir rüzgar kulaklarımda Yıllar sonra yine aklıma düşsen de Göçmen kuşlarla göçüp gittiler Sana içimin enkazında Karanfiller büyüttüğüm günler. #hüzünlükent |
Bir "Hüzünlükent" vardır "Hüzünlükent"'te "Hüzünlükent"ten içeri der gibisiniz
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket kıymetli şaire
Saygı ve selamlarımla.