Vefasız
Gönül huzur ister, huzur kalmadı
Yürek vefa bekler, vefa bulmadı Sayende tutacak dalım kalmadı Elimi kolumu, kırdın vefasız... İyiyi kötüyü, sezemiyorum Bir nefes almaya, gezemiyorum Ben bu ihaneti çözemiyorum Aklımı fikrimi, yordun vefasız... Düşman gibi bana, dertler payladın Bana ihaneti, nasıl eyledin Gözler göre göre, yalan söyledin Hileler tuzaklar, kurdun vefasız... Verdiğin dertlerin, yoktur tabibi Çile kazanının, görünmez dibi Kalbimin içine, bir düşman gibi Hançerle bıçakla, vurdun vefasız... Şöyle nasıl yaptın, sen bana bunu Böyle mi ödedin, vefa borcunu Acımadan benim, gönül harcını Acıyla hüzünle, kardın vefasız... Ne olurdu sanki, edep bilseydin Sende vefa bilen, biri olsaydın Sen şu kalbimdeydin, orda kalsaydın Başıma belalar, ördün vefasız... İhanetin neler, açtı başıma Kızıl kanlar kattın, gözde yaşıma Kuru ekmeğimle, yavan aşıma Avu ile zehir, sürdün vefasız... Haince terkedip, kaçıpta gittin Giderek yuvamı, virane ettin Hem beni bitirdin, hem kendin bittin Bana yaşamı çok, gördün vefasız... Erhan DOĞANAY |