//gözlerimin içine b/ak çocuk
kanadından sular emiyorum//

Finale kadar "sen"yok
Final de ise en çok.

Sen benim sensizligim
Sessizliğim
Sen benim kimsesizliğim demiş

İyi ki !

Saygı ve selam

Bismillah..

"Hayat, nefes aldığımız anların toplamından değil, nefesimizi kesen anların toplamından oluşur" diye söylemiş bir yazar.

Tıpkı bir film seyrederken heyecanımızı doruğa çıkaran sahneler gibi, veya adrenalimizi yükselten bazı spor dallari gibi.

Bazı şiirler de öyledir.

Tek nefeste okur geçersiniz.
Arada biraz soluk alıp vereyim, dinleneyim biraz, ya da off sıkıldım yahu demediğiniz, bir çırpıda okunan şiier.

Şimdi, 1000.şiirini okuduğumuz değerli şiirdaşın şiiri de şiirleri de öyledir.

O her yerde aynı şair, aynı insandır.
Amacı sadece şiirdir.Edebiyatın ihtiva ettiği edep duygusunu, şiir aşkını ruhunda muhafaza eden değerli kalemlerdendir.

"Ve bir şairin özünde soyluluk yoksa hangi tacı takarsa taksın çıplak kalır."

Şiirdeki asalet tüm mısralarda kendini hissettiriyor.

Şiir, çocuğun yanaklarındaki tebessümdü.

O tebessümün yürekte yaratıģı dünya.

Henüz yeni uyanmış bahar tazeliğinde bir rüya , efill efil esen rüzgârdı.

Şırıl şırıl akan su.
Pervazlara konan kuşlar
Şiire karışan hu hu' lardı.

En gizli fısıltılardı aşka doğru,
özgürlüğe kanat çırpan.

1000. şiirle birlikte
Kutlarım kalemin başarısını.

Tebessüm ve dostlukla
nice bininci şiirlere..

Şiiriniz sevgili tesbih, görkemli bir tablo gibi ; her bentte ayrı bir fırça darbesi

Fakat şiire yetmiyor bakışım, parça parça elimde tutup eğilip bakıyorum renklerinize. Çok kalabalık ve zengin..

Sevgiler hep..