Gör Beni Birde
Yaşıyorum işte, mutlu bahtiyar
Nur dolu yüzümde, sevinç izi var Kendime bulunca, sessiz dört duvar Işıklar sönünce, gör beni birde Gözlerim yaşları, döktüğü zaman Hıçkırık ciğeri, söktüğü zaman Geceme karanlık, çöktüğü zaman Herkesler yatınca, gör beni birde Yüzümü görenler, mutlu sanıyor Bilmezler içimde, yaram kanıyor Hüzünler acıya, ekmek banıyor Maziye dalınca, gör beni birde Ecel cana gözü, diktiği zaman Yürek derin Ah’ı, çektiği zaman Gövde başı öne, büktüğü zaman Arafta kalınca, gör beni birde Dert utançla dolu, kimseye denmez Efkâr zirve yaptı, bir nebze inmez Zehir doldu aşa, bir lokma yenmez Yüreğim yanınca, gör beni birde Gözler ağlamaktan, bıktığı zaman Elim boğazımı, sıktığı zaman Cansızca yerlere, yıktığı zaman Toprağa düşünce, gör beni birde Haince terkedip, bıraktın beni Boynumu bükerek, yaktın sinemi Bu yürek ölse de, affetmez seni Kin ile dolunca, gör beni birde Gözlerim aynaya, baktığı zaman Yüreğim ateşler, yaktığı zaman Dilimden intizar, çıktığı zaman İsyana girince, gör beni birde Senden başkasını, sevemiyorum Dizden başka yeri, dövemiyorum Kızıp bağırsamda, sövemiyorum Coşup köpürünce, gör beni birde Hüzün gönle tahtı, kurduğu zaman Kalbimin atışı, durduğu zaman Ellerim bağrıma, vurduğu zaman Kendimden geçince, gör beni birde Erhan DOĞANAY |