SEKİZ MART EMEKÇİ KADINLARA
SEKİZ MART EMEKÇİ KADINLARINA
Sokaklardan , yoksulluktan Açlıktan çıkıp gelmişti türküleri Geride bırakıp tarlaları masmavi göğü Çaldırdılar emeği ve ekmeği Triangle gömlek fabrikasında Yirmi bin ses yirmi bin yürek Yirmi bin sevda yirmi bin direnç Korkuları ve açlığı koyup bir yana Utanıp kadın seslerinin çığlıklarından Grev dendi grevdeydiler patrona Anaydılar, sevgili belki Emek dökülürdü saçlarından Sevecek kadar doymamıştı karınları Gülecek kadar doğmamıştı yarınları Gömlek dikerdi elleri haftada elli iki saat Her gömlekte yare dokunmaya hasret tenleri Ve düzenin ısırgan kapitalist dişleri Yüz yirmi dokuz aşk, yüz yirmi dokuz hasret Yakıldılar top top kumaşlarla Doğmamış doğurmamışlardı belki Sevmemiş sevilmemişlerdi Sırası değildi yoksullukta inanmışlardı insana Yandılar yağlı makinelerin kirinde Kadındılar kadından daha Anaydılar topraktan daha Umuttular umuttan daha Açlığın ötesindeydi yaşamak Alın terinin onurunda Mutlu yuvaların düşlerinde Doğdukları kadar masum insanca Kurudu terleri alevler ortasında Henüz yazılmadan türküleri Çaldılar emeği ve onlara çok gelen nefesi Öldüler yangının soğuğunda Düşler dokuyup gömleklere Çiçek gibi nakış nakış Sevda gibi bakış bakış Kesimde, dikimde, ütüde, pakette Yani göğsün kafesinde “Saçları parladı önce Sonra karınlarında doğmamış bebekler Ne çığlıklar çokluğunda Ne çokluklar yokluğunda Göklerden/ Tanrılardan medet umarak Öfkelerine sarıp son sözlerini Sustular zalimin keyfine Sustular, sustular yaşamın rengine” Umut anası Yarın şafağı karanfil kadifesi Kadınlar hey kadınlar Yakın boyalı saçlarınızı Tırnaklarınızdaki cilayı Ve kurtarır gibi bir memleketi Çamur bürüdüğünde fondoteni Ve rujsuz dudaklarınıza yakıştığında isyan Gözlerinizde şafaklar aydınlandığında Yalanlarında sermayenin El ele direnip sapkına, yobaza Öpülmeye hasret bir dudak Doğurmaya yangın umutlar bırakacak adlarınız Çekerken onurlu kavganın başını Yüz yirmi dokuz karanfil açtı Martın sekizinde Kan kızılı oğul verdi düşleri Karnı tok sevgiliye beğenilmemiş hediye belki de İşçiydiler , emekçi Sıcak ekmek, sıcak bir ev kaynayan çorba Alın terinin onuru Bir de gök mavisi, hasret yeşili isyan kırmızısı Olursa şayet bir de huzurlu yuva Dedim ya kadından kadındılar daha Adamdan adam Yiğitten yiğitti sesleri grev meydanında Hadi yükselt sesini isyanın ateşine Sen ki anasın kadınsın güller açtıran Yarsın , her sevdanın sebebi umudu yaratansın Günüdür şimdi haykırmanın sevgiyi Günüdür haykırmanın barışı Günüdür haykırmanın kardeşliği Ve köleliğe Ve zalime Ve zulüme Günüdür en çirkin çığlığı atmanın Hadi yükselt sesini Kan emen sırtlanların böğrüne |