Perdeleri çekti
Sanırım akşam oluyordu

Dedi ki:

Istırap dağlarına söyleyin
Toplasın döktüklerini
Diksin yırttıklarını

Çağırın zalimlerin kör ettiği kuşları
Teleklerinden öperek karşılayın onları
Göreceksiniz nasıl iyileştiklerini

Kahinlerim var benim
Konuşamam dilsizim
Dövdüler bizi
Hastalıklarımızdan
Yaralarımızdan kan akıtarak

Düşsüz uşak derler bize
Sen anlat söküklerimizi
Yıldırım kuşakları sarılı belimizde
Vurdumduymaz acılar çağlıyor yüreğimizde

Süt mavisi çiçekler açıyor umut bahçelerimiz
Ufuksuz ışıksız günler geçirdik
Yiğidiz
Varım en az onlar kadar varız
Aklın tohumlarını ıslatsa da tuz
Var olacağız

Öfkeni tut
Güneşin sabırla beklemesi gibi geceyi
İnandıklarımız hiç aldatmadı
Aldatmayacak bizi

Söyleyin ıstırap dağlarına
Söndürmesinler ateşi
Geleceğiz