Kadınım
Sen böyle hallere düşecek miydin
Ağlaya ağlaya pişecek miydin Kendine mezarı eşecek miydin Şimdi seller gibi çağlıyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Evlât ihaneti gördü gözlerin Tükendi bir anda tatlı sözlerin Vücudu taşımaz oldu dizlerin Şimdi yorgunca oturuyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Sırtından hançeri vurunca evlat Artık zehir oldu sana bu hayat İntizara döndü dildeki feryat Şimdi dilden kini kusuyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Yürürsen önünde yollar biterdi Gülünce yüzünde güller biterdi Susunca ağızda diller biterdi Şimdi konuşmayıp susuyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Nasılda tükendi neşeli hâlin Bitti mi takâtin bütün mecâlin Yarım yarım kaldı canda hayalin Şimdi ümitsizce yaşıyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Yorulmak bilmezdin dinlenme bilmez Sevgi dolu yürek yeisler girmez Artık göz yaş dolu silsen silinmez Şimdi karaları bağlıyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Her gün üç-beş defa ev temizlerdin Gece-gündüz demez cam silerdin Her sabah her akşam onu beklerdin Şimdi kirli cama bakıyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun İhanet aklını başından aldı Kurşun yemiş gibi yığıldı kaldı Günler sonra ancak yarım ayıldı Şimdi o günleri arıyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Bedeni taşımaz oldu dizleri Hep nemli hep yaşlı gülen gözleri Ciğerin içinde yanar közleri Şimdi ne haldeyiz görüyor musun Çaresizce her gün ağlıyor musun Halini gördükçe sıkılır dişim Canana yanmaktır benim de işim Sürünen bu kadın sevdiğim eşim Şimdi parça parça ölüyor musun Seninle ölürüm görüyor musun Erhan DOĞANAY |