Med-cezirler gibi
Her zamanla hiç bir zaman arasında.
Dilsizim kendimle şu günlerde.
Gidecek bir yeri olmayan
suskun atlar koşar içimde.
Nur topu yalnızlıklar büyütürüm
pişmanlıklar üzerine.
Bir yankı gibi
aksim vurdukça suyun yüzüne.
Yıkanırım çağ yangınlarında terimle.
Bürünmek istedikçe
en temiz gülümsemelere
Bir hızarın çığlığı üflenir içime.
Mat olurum geri alınan
yanlış hamlede.
Yorgun muyum
yoksa parmakla gelenler
parmağında mı oynatır oyun bilmeyeni.
Masraf hanesinde mi yazıl malıydı
ömür dediğimiz şey..


Oysa bir dağ çiçeğiydim ben
uçurumlarda çiçek açan.
Göğsüme bastırdıkça
uyuturdum dizeleri.
Gök kokulu usumla
denize indirirdim düşlerimi.
Masmavi bir geceden
yıldız dökerdim kumsallara.
Gölgelere sokulsa da yüzsüz dakikalar.
Kış çalsa da kapımı
gönlümde estirirdim çılgın rüzgarları.
Güçlü bir ben yaratırdım
yalnızlığımda boğulmamak için.
Gül lekesi kalırdı
güldükçe dudaklarımda.
Gün dökülse de yastığıma
viran olmazdı düşlerim kuytularda.
Aynı açıdan değil
aynı acıdan baktıkça dünyaya.
yormazdı umutlarımı kuralsız sevgiler
Parmak uçlarımdan çıktıkça yolculuğa
Kimseye borcum olmazdı şiirden başka..!


Ferdaca