Dolaşırken sokaklarda bir başıma
Sokaklarda dolaşıverir kafamda
Aklım tutulacak kıvamdadır hep
Zorla attığım her adımda
Ne yapacağımı bilemez oldum
Nereye gideceğimi bilemez
Daha bugün bir kaç saat önce
Sırtımda ki ağır yükün altında
Bir an ezilmekten son an kurtuldum
Anlıyorum, sende iyi değilsin
İşçilerde, esnafta, insanlarda
Anlıyorum, herkes çok dertli
Ama benim ki farklı, bir başka
Neden taşıyorum ki bu yükü hâlâ?
Evren, dünya, ülkeler, sokaklar
İnsanlar, yer, gök ve ben.

Karşılığı olmayan bir çek hayatım
Kandırılmış, aldatılmış, sevilmemiş,
Mahrum, yalnız bırakılmış, incitilmiş
Oysa her seferinde inanmak istedim
Oysa, oysa hep güvenmek istedim
İlk önce çocukluğum gitti elimden
Üstelik üstüne gençliğimide verdim
Hayat beni parça parça benden aldı
Beni hep kandırdı, aldattı, oyaladı
Haklarım var diye düşündüm
Benim de hakkım var diye
Yokmuş...
Sevilmek, hakkım değilmiş
Özgürlük, hakkım değilmiş
Mutluluk, hakkım değilmiş
İnanmak ve huzurlu olmak
Hakkım değilmiş....
Bu hayat hakkımdan çok güzel geldi!

Yok mu bir çıkış yolu ölümden başka
Aradım bulamadım
Denedim olmadı
İnsan ne acaip bir canlı öyle
Hayat ne acaip şey
Ve ölüm, ne acaip...
Düşünmek bir nimet mi, zillet mi?
Anlamak ödül mü, işkence mi?
Bilmiyorum Attez,
Şimdi içimde yalnızca bir istek var;
Bütün isteklere kayıtsız kalmak!
Kimse derken, kendimle bile konuşmamak!
Algılarımı bütüüün evrene kapatmak!
Eğer mümkünse herşeyi, kendimi de unutmak!
Yaşamdan, ölümden habersiz yaşamak!
Hayır hayır, bu yorgunluk değil
Bu içimde ki bıkkınlık değil
Gam değil, gına değil, acı değil!
İçimde ki şey bir vazgeçiş
Doğadan, insandan, dünyadan
Offff
Kendimden, sevdiklerimden
Kısaca herşeyden!

Hiçbir psikoloji kitabında yazmayan
birşey yaşanıyor beynimde,
Hiçbir kitapta adı geçmeyen
birşey yaşanıyor kalbimde,
Hiçbir yüreğin kaldıramayacağı bir yola yürüyor ayaklarım,
Kendimi, gerçek beni
teslim ediyorum artık
Son Sığınağım olan Hiçliğe.
Gürültüsüz patırtısız
Renksiz kokusuz
Zihinden ırak, gözden gönülden ırak
Hiçlik!  İçimdeki kara toprak!
Kendimi, kendi bilinmezliğime gömüyorum bundan böyle,
Kendimi gömüyorum
Ve kurtuluyorlar artık benden
Bende onlardan!
Orada herşeyden emekli olmuş gibi
Kimseler için şiirler yazacak
Kimseler için türküler söyleyecek
Ve kimseler kimseler için
Kendi toprağımda
Kendi başıma
Herşeye ölü yaşayacağım bundan böyle!


Hiçbir şeye yemin olsun
Ben artık bir daha ben olmam, tövbe!
Ben bir daha sevmem
Kimseye artık güvenmem tövbe!
Konuşmam, inanmam, işitmem, görmem, koklamam, bilmem,  tövbe! 
Bu, hissettiğim son yıl, son ay, son gün, son saat, son saniye,
Bu hissettiğim, son mevsim, son tat, son his, son nefes ve son ben.
Bunlardan önceki tüm sözlerimi geri alıyorum,
Yazdığım tüm şiirleri içimde bir bir yakıyorum,
Hayatımı bana veren hayata geri veriyorum,
Ben artık o eski, o ezeli ve ebedi hiçliğe geri dönüyorum,
Daha fazla acı çekebilecek gücüm yok,
Herşeyden vazgeçiyorum ve artık
susuyorum sonsuza dek...

26 ocak salı
2021
Saat: 20:50