Kelepçebaktım da kış ağaçlarına nasıl sessizce gönderiyor hafif esintilerle bir olduklarını tutuklanamaz dokunuşlarla kelepçeyi tanımaz, bilmez doğa ses etmez ağaçkakan deler de gövdesini gövdesi oyulmuş ağaç ses etmez şiir yazılmasına aşıkların ismini kazımasına insanlara baktım utandım kapamak gelmedi gözlerimi hakkı hukuku ayak altına alıp düzeni yıpratan sonuna dek yumarken gözünü baktım gün ışığı altında yerde sürüklenen öğrenciye sonra düşmana gider gibi silah kuşanıp kapısının üstünde mandallarla tutturulan bayrağa aldırmadan daha gün ağarmadan öğrenci evine dalanlara utanç da açtı gözlerini aktı gözyaşı dünyanın gözü önünde vuruldu kelepçe suçlu bir katilmiş gibi sanki üniversite kapısına ne yazık ki gördüm, gördü gün gördü ağaçlar, gençler, yaşlılar hiç görmedikleri bir şeyi tişörtün çok güzel dedi rektör bütün sorular yanıt beklerken bu nasıl yüz nasıl bakış göz arkasını döndü gerçek işi öğretim olanlar hak.. 07. 01. 2021 / Nazik Gülünay |