Renk
ne dediğim anlaşılmıyormuş
hâlbuki her söylenilen belki görünmez olana dek belki kokusu dâhi kalmayana dek toprağa karışıp da renk renk, desen desen çağırıp da hayalimi iki numara büyük bir ayakkabı giymiş tüm çocukların suskunluğunda belki ufuk çizgisini özleyen yılların koca gemisiyim de son seferime çıkmışım anlatmaya çalıştığımı bunca yıl düğüm düğüm anlarıma bir acı kavkılamış nasıl tasavvur etsem seni diye soruyorum ona bir soru ki bazen felç edebilir anlamı şaşırmamak lazım böyle şeylere bazen de insan bir şiirle susabilir bilemiyorum, bilseydik, bilseydim belki de kelimelerin varlığına rağmen yokmuş gibi yapardım. |