![]() Yalnızlığım ve Ben
İçimdeki sesim inletirken
Şu kangren lanet geceyi. Susuşlarım delip geçiyor, Sessizliğimin körpe ciğerlerini. Düşlerin yalan bozgunluğunda, Doğmayacak bir güneşin doğuşuna, Niyetleniyor sessiz şiirlerim. Ruhumun kuyusuna mıhlanan acılar. Cinnet geçiren ruhum üşüyor. Yüreğim sorgulara çekilirken, Sesimin içindeki saklı uçurumlara, Gerçekleşmeyen hayallerin, Kanayan yaralarına. Tuz basılıyor acımasızca. Yalnızlığı ben peşin ödedim. Suskunluklar dururken gecemde, Uykusuzluğa rehin cephelerim. Her gece en tenha uçlarda, Sokak lambaları altında, Avazım çıktığınca. Haykıra haykıra çıplak harflerimle, Avuçlarımda toplanan aminlerimle, Gök kubbeye gönderiyorum, Duyulmayan R U H U M U Sessizliğim her geçen saniye, Tazelenip akıyor kafiyesizliğime. Boğazımdan içime düşen bir yangın. Yenik düşerken bir pazar gecesi. İki büklüm sığınıyorum, Kurak dudaklarımın çöllerine. Gülüşlerin yokluğunda bölüp, Mutluluğa aç varlığımı, Umutsuz gecelere teslim ediyorum. Dünden hatırlayamadığım, Bir günden bile kalmamış. Uzaklağın nefesini ç’ekiyorum içime. Acıların en fiyakasıyla. /B E N/ Kirpiklerim ile dövüşüyorum. Sol yanımdan yenildikçe, Doğsa da güneş buzdan şehrime. Bende boşverdim herşeyi. Her nefesime kabullendirdim. Yüreğime kadar ilmek ilmek, Acısa da İşliyorum acıları. Şimdi Son söz. Artık uyandırmayın beni, Y A L N I Z L I Ğ I M D A N Şimdi gömüyorum ellerimle, Sessizce parçalanan şu kalbimi... Erhan Çuhadar ESSE |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...