Ağır günlerherkes taşıyabilir mi göğün bize oynadığı oyunu öyle ağır öyle kızgın bir kum gibi ayağımızın altında basamak olmuyor kayan toprak bir yana başını eğen dünya bulutları aralayacak elimiz var mı bakıyorum henüz yeşil bir ağaca dayanıp yeni üzüntüsüz günler çekebilir miyiz gökyüzünden çocuklarımızın önüne gururla serecek gülerek oynayacakları günler binaların öldürdüğü canlar sıralanıyor gözümü yumup açtığımda çocuklar, gençler, her yaşta insanlar, hayvanlar sakatlanan bir kedi bir şeyler arıyor yıkıntılar arasında; insan bakışı arıyorum gökyüzünü gökten yere indirecek bize yerin altı değil, üstü yaraşır alkışlayabilmek insanlığımızı yoksa bile var etmek sonsuz hayat sunan gücü kaç insanın elini tutabiliriz düşünüyorum gölgemizde yiten değil, yükselen insan bulup yaşam otağını girmek güzel resmin içine artık bir yerin acımıyor güzel anne keşke ağrısaydı başım diyorsun minik kızımın yanında birbirini tutsaydı ellerimiz yüreklerimiz örneğin kim yaptı yaptırdı bu evleri? taşıması ağır günler ağır günlerden geçiyoruz.. 05. 11. 2020 / Nazik Gülünay |