Bugün günlerden Kadıköy
Hava durgun kapalı biraz.
Mavi yazmasını başına bağlamış
ötede, ufuk çizgisinde bir tutam güneş.
Martılar suskun.
Sayısız kornalar.
hareketli kaldırımlar.
Açmazların ortasında
bana şiir yazdırtan parmaklarım.
Yeryüzündeki tek saltanatım
Rengi olmayan bir boyayla yazdıklarım.
Yitirdiği şiiri gözlerinde taşıyan kadın
Yok oluşları başa sarıp
Karar kavşağında
yolunu ustalıkla uzatan peri..🙂
Ve
Sessizliği uyutan sesiyle
yıkıntılardan sevinç yeşerten
Sevecen tutkulu göğsündeki şiiri.
Ağırlaştıkça gün
birbirini çeken kafiyeler
zamanın izini sürüyor sanki.
Her kelime kelepçeliyor bilekleri.



Şiir aşılmazın duvarında
harcanan çocukluk
Tatile çıkan düşler
Yinelen bir dün.
Kumsallar boyu yalnızlık
dalgalar boyu hüzün.
Şiir onun gülen yüzü
benim emeğim.
Şiir renk tayfunu
rüya renginde her dize.
Şiir umutların mola verdiği yerde
su verendir coşkunun alevine .
Gücü unutkanlıktan ileridir.
Aceleci adımların gürültüsünü
hemen işitendir.
Şiir yaşanmamış zaman
giyilmemiş urba.
Şiir baharla gelen rüzgara
bir çiçeğin boyun büküşü.
İğde kokusu ritminde
yavaş yavaş yürüyüşü.
Şiir yalnızlığın çıplak kokusu
nefesin içine işleyen.
Şiir bazen bir Merhaba
bazen de hoşça kaldır .
Şiir sevdamdır.
Endişe bulutlarını önüne katıp
aydınlığı esnetendir.
Benim olmayan sevinci
kucağımda dinlendirendir.
Huyumun öteki yakasında
hüznümden öpen.
Islanmış kadın kokulu
Yağmur izidir.
İmgesin sarısıyla
geceyi boyayandır şiir..!



Ferdaca