Ciğerlerim Acıyor
Şu saatte ben seni
Çığ gibi düşürürken Kalbimin eteğine, Ağaçlar tek ve hür değil Yanıyor kardeşçesine. Kavurduğun ruhumdan Yüreğime sürerken Yangınından kalan isi, Beynimde çoğalıyor Asırlık bir kızılçamın Ölürken inleyen sesi. Su olsam serpseler de Söndürebilsem keşke, Cigerleri kül dolan İzmir’i Marmaris’i. Şu saatte ben seni Kalbimin çukuruna Doldururken göl gibi, Dünün zümrüt dağları Bugün kara çöl gibi... Barış Çelimli |
Okadar içten yazmışsınızki ormanlara acımayan bile bu şiirde bir nebze olsun acır hiç değilse...Yakanların elleri kırılsın....Her yeri betona çevirmek,para hırsları için...
TEBRİKLER...
saygımla...