Batşeba ne ? anlayacak durumda değilim ama,

kendimi bir yürek yangını ortasında bulduğum kesin,
ve yokluğu tanrı denile havale etmediğini düşünerek hem de şairin...

eyvallah.

Öncelikle şiirin ismi dikkatimizi çekiyor. Saydam, yarı saydam veya şeffaf, kırılgan ve doğal bir güzelliğe ve çekiciliğe sahip olan “cam”.

Hani ilgi alanımızın da verdiği bir yakınlıkla camın ilk var oluş hikâyesine uzanıyoruz. Cam bir rastlantı sonucu keşfedilmiş. Bunu bize Romalı ünlü tarihçi G.Pilinius Secondus söyler. Yaşlı Pilinius’un anlatımına göre Natron (doğal sodyum karbonat) yüklü bir gemi, Fenike kıyılarına demirler. Gemideki tüccarlar sahilde ocak hazırlamak için taş bulamayınca natron kullanırlar. Yakılan ateş sonucu natron, sahildeki kum ile birleşerek cam parçacıklarını oluşturur. Camın hikâyesi böyle başlar ve böyle anlatılır.

Her ne kadar bu geminin Mısır gemisi olduğu düşünülse de Mısır’dan yarım yüzyıl öncesinde camın ilk olarak Mezopotamya’da üretildiğine inanılmaktadır. Mö.3.binlerde Mezopotamya’da pişmiş toprak ve taştan yapılmış kimi boncuklara sır tabakası olarak cam kapladığından da bahsedilir. (Barag)

Tüm bunlara neden değindik.

Tarih boyunca bu denli zarif ve güzel bir malzeme olan camın, yine güzelliğine vurunulan Batşeba’nın kalbi ile ilişkilendirilmesini anlamaya çalışıyoruz da ondan. Şiir en çok da burada düğümleniyor benim için. Tam olarak şiirin ne kastettiğini anlamak için biraz daha okuma yapmak gerek diye düşünüyorum kendi adıma. Zira Batşeba’nın hikâyesine çok da hâkim değilim.

Benim için sadece bir merak konusudur; Kral Davut, kendisine bir söz hakkı vermiş midir, bu ilişkide. Yoksa şiirin de bize hissettirdiği üzere kalbi camdan sayılıp, kırılmış mıdır?

Yâhut kalbinin şeffaflığından mı dem vurur şiir… veyahut bu söylediklerimle ben şiirden çok mu uzağım.


İnanır mısınız, çok seviyorum böyle insanı zorlayan şiirleri. Yazan kıymetli yüreğinize ve kaleminize sağlık.


Selam ve saygılar.