Çığırtkan ZamanlarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Gündüşü...
vakit azalmaya başlayınca çığırtkan bir kuş gibi olabildiğince telaşlı olabildiğince ürkek kabulünce acı ve kederle doldurup geçti gölgeler içimden derime saplanan her iğnenin zoruyla uykuya dalmanın imkanı da kaçınca gözlerimden kimsenin istemediği telaşları koynuma alıp uyduruk masallarıma kahramanlar yarattım bulduğum her çerçöpten dilime sömürgen bir acı yuvalandı sonra ne zaman ağzımı açacak olsam biri anlamları söküp alıyordu sanki kurduğum cümlelerden ben sustum sustum ama inan boşuna değildi çünkü ne zaman konuşmaya çalışsam bir harfin daha eceli oluyordum istemeden bu delirten sessizliğin çekilemeyecek kadar da gürültüsü vardı inan çoğu zaman bir uğultudan öteye geçemedi duyduğum diğer sesler konuşulup anlam veremediğim her bir söz ise can çekişti öylece boşluğa kayıp gitti sanki ellerimden sonunda nihayet zaman dolduğunda diz çökmenin lanetli kaderine boyun eğince ayaklarım yalan yok artık kurtulmak da istemiyordum sıkışıp kaldığım bu kördüğümden (a) y... |