Susmam gerekSaf hüznün çoğalan mevsiminde gece a/yaz Kirpiklerime doğan düş taneleri kıvırcık bir evvel Ateşin sancısında terime yapışan yokluğu Biliyorum ya da bilmiyorum Neyse işte Kaparsam gözlerimi ziyade sessizlik erir Duvar gölgelerinde oynayamaz çocuklar Ama oynasın istiyorum Köşeden yüzüme gülen resmi çizerken ıslak mimiklerime.. Ruhun soluğunu bulduğu yerde miyim ne Hasret kokuyor yalnızlık Biz olabilme telaşesi içinde kekremsi tekrarlar Hep aynı halkanın içinde Hadi durma dön çocuk Biliyorum Duyabilmem için susmam gerek Hem birazdan düşünce dizi kanayan biri olacağım Gece siyahını çekmeden üzerime Birazcık müsaade Uçları tozlanmış eteğin beyaza değdiği yerde Öyle garipsiyerek dolaşıyorum kendimi işte Sonra sükutu bozan bir ses’e -kimin annesiydi bilmiyorum- Farkedince beni Saçlarıma dokunarak yüzümü çeviriyorum Beni tanıyor musunuz? .... |
Sokak köpeği derdi annem bana
hiç eve girmezdim. Burnum akar koluma silerdim
kayış gibi olurdu.
Annemden gizli içeri girer değiştirir yine sokağa kaçardım.
Bir de yoğurt kiloyla satılırdı.
Özellikle yoğurt almaya giderdim.
Bakkal amca üzerine ince bir kağıt örterdi
en büyük zevkim o kirli parmaklarımla yoğurdu yarıya indirmekti.
Hatıralarda kaldı çocukluğum da annem de..
ama artık düşsem de ağlayamıyorum ''Anne'' diye...:(
Çok sevgimle..