TUTULDUĞUNDA İZMARİTLE AY
Bu akşam
Balkon demirlerinde büyür minareler Eski telefon tellerinde madrabaz bir şarkıdır an Uzunca dağılır tenime İki şerefeli suratından düşer Kılıfına uygun jandarmanda dümen Alışkın bir kemik ağrısıdır Akışkan yalanlar Bu akşam Annesiyle doğar küçük kurtçuklar Gırtlak büstünden Akılsız bir şairimdir sana Ve yukarılarda Kör hücreler sıkılır geceye Taşlanır tutamıyla isyan Avurtlarımda Tahta kurusu bahar Kuklalarımı doğurur tut ağacı Bu akşam Tutulduğunda izmaritle ay Ve çayla güneş Bulutlanan bir göz çukuruyla uyanırım sabaha Gözlerim lanetli akşam güneşi Çoğalırım sıcak ve dağınık |