Müberra az ötede oturur
Hikmet az beride
Aralarında bir sokak lambası vardır
Onun altında iki kütüğe çakılmış tabure
Bu sokak lambasının
En çok, gölgesinin uzayıp kısalmadığı yerini sever hikmet
Beş kulaç, iki buçuk adımla çevrilir
Koca dünya

Müberra daha on yedisindedir
Uzun saçlı yeşil gözlü ve buz tenli
Bir yelkenlinin rüzgârı gibi yürür sokakta
Az kala bir aşktır
Sarmaşığa dolanmış asmaya inat

Hikmet kahvededir, güneş anarşideyse
Talihini sakızla kapamış, falcı rüyası gibi yaşar dünyayı
Ne dese kehanettir aşk üzerine
Bir de sakalı çıksa
Rulete döndürecek tavladaki masayı

Karşıdaki düzlükteki kavak ağacında
Bir kuş öksürür ve ölür
Hikmet orda bekler Müberra’yı
Terlemiş çayırda yükselir baharın kokusu
Yılın ilk papatyası gibi topraktan
Köşe başından çıka gelir Müberra
Ve yirmisindedir artık

Omurgalarını bırakır Müberra
Kemiksiz balçıkta def tutan hayalet gibi
Kollarındadır hikmetin
Ama karanlığa gölge uydurup kaçar Müberra
Müberra az kala bir aşkın yalanıdır
Bütün öpüşmeleri sessizdir

Ve nihayet
25 numaralı tahta kapı açılır
İçerden önce Hikmet çıkar sonra hikmet
Müberra geçer, bir yelkenlinin rüzgârı gibi sokaktan
Yaşı on yedidir, gözleri yeşil ve buz tenli
Ve hala
Beş kulaç, iki buçuk adımla çevrilir koca dünya

Ahmet Serdar Oğuz.

16 Mart 2008