Kaldırım SerçesiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Fransa’nın ’’kaldırım serçesi’’ Edith Piaf’a ithaf edilmiş şiirdir... kalabalığın içinde yalnız kalmış, hüzünlü bir hayat öyküsüydü onun ki... 47 yaşında gözlerini sonsuza dek kapattğıında, acıların hırpaladığı bedeni 80 yaşında gibiydi... ama sesi hiç bir darbede yara almadı ve bu güçlü silahını ölene dek başarı ile kullandı...
_______________________Edith Piaf için... sabaha az vakit kalmıştı ve güneş soğuk bir düşten uyandıracaktı bir serçenin tedirgin soluğunda hissetti acıyı ta derinden ve her tedirgin kanat çırpışı aynı yerde soluksuz bıraktı onu, gidecek hiç bir yer yoktu ve her yol yalnızlığa çıkıyordu... ki doğuştan hissetti yüreğinde yalnızlığın bestesini yığınların alkışlarıyla besledi, büyüttü sabahı az vakit geçmişti ve güneş selam durmuştu dünyaya yarım kalmış bir beste takılmıştı gagasına ve bir keman eşlik ediyordu şarkısına; ince bir sızı işlenir şimdi yüreğe ve ilişir usulca yanıbaşına güneş de biliyordu aslında her sabah yeni bir yalnızlığı uyandırırdığını ki yüreğinde besleyip büyüttüğü o koca sevdanın yokluğu koskoca bir oyuktu. geceye az vakit kaldı şimdilik hoşçakal yalnızlığım Ufuk Bayraktar 19.07.2008, Bitlis |
ve bir keman eşlik ediyordu şarkısına;
ince bir sızı işlenir şimdi yüreğe
ve ilişir usulca yanıbaşına
güneş de biliyordu aslında
her sabah yeni bir yalnızlığı uyandırırdığını
ki yüreğinde besleyip büyüttüğü
o koca sevdanın yokluğu
koskoca bir oyuktu.
geceye az vakit kaldı
şimdilik hoşçakal yalnızlığım
duyarlı yüreğe sevgiler... tiyatrosuda vardı izleme imkanım olmuştu başlı başına büyük bir şahsiyet...kutlarım efendim dizeleri...tebrikler...hürmetler...